Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van 's
levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn,
behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun
eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen
toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk
hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden
weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het
oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver
zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een
vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint
hij ook de boog die standvastig is."
Kahlil Gibran
Zij zijn de zonen en dochters van 's
levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn,
behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun
eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen
toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk
hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden
weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het
oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver
zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een
vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint
hij ook de boog die standvastig is."
Kahlil Gibran